BAXT SIZNI HECH TARK ETOLMASIN

Mohichehra Rustamovani men nosir sifatida bilar edim. Ilk marta uning nasrdagi mashqlarini oʻqigan edim. Va aytish mumkin-ki, bu mashqlar menda oʻzining samimiy ruhi bilan iliq taassurot uygʻotdi. Ulugʻ salaflarimiz taʼkidlaganlaridek, har bir ishda, xususan, badiiy ijodda ham samimiylik juda qadrlanadigan narsa. Chunki kishi biror bir ishni ado etishga samimiylik bilan kirishsa muddaoga erishishiga umid bogʻlasa boʻladi. Boshqacha aytganda, samimiylik bor joyda gʻayrat bor, gʻayrat bor joyda kutilgan natija bor. Tagʻin samimiylik har qanday ishdagi koʻp qusurlarni ham bekitib ketadi. Xuddi shu maʼnola Mohichehraning hikoyalarida kuzatiladigan oʻta shartlilik, baʼzan syujetlarning toʻqib chiqarilganligini ham oʻsha samimiyat yuvib ketadi. Eʼtirofga ogʻiz juflanadi-yu, biroq samimiyat tilingizni bogʻlaydi.